Henryk Wojnarowski (ur. 16 stycznia 1932) – polski dyrygent. Dyrektor Honorowy Chóru Filharmonii Narodowej, laureat Nagrody Grammy, dwukrotny laureat nagrody Fryderyka.
Absolwent wydziału dyrygentury Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina) w klasie Stanisława Wisłockiego. W latach 1962-2002 był nauczycielem akademickim w swojej macierzystej Uczelni. Posiada tytuł profesora. Uchwałą Senatu UMFC z dnia 28 lutego 2017 roku otrzymał tytuł Profesora Honorowego Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina.
W latach 1960-1978 dyrygent i kierownik chóru Teatru Wielkiego w Warszawie. Przygotowywał tamtejszy chór do ok. 80 premier operowych.
W latach 1978-2016 dyrektor Chóru Filharmonii Narodowej w Warszawie. Chór ten przygotował do ponad tysiąca koncertów, mając w repertuarze m.in. wszystkie dzieła wokalne i wokalno-instrumentalne Krzysztofa Pendereckiego. Dokonał wielu nagrań płytowych, radiowych i telewizyjnych, a także był trzykrotnie zapraszany do udziału w spektaklach operowych w mediolańskim teatrze La Scala (właśc. Teatro alla Scala) w latach 1985, 1989 i 1990.
Współpracował z takimi dyrygentami jak m.in. Gary Bertini, Sergiu Comissiona, Jacek Kaspszyk, Kazimierz Kord, Jan Krenz, Lorin Maazel, Jerzy Maksymiuk, Zubin Mehta, Seiji Ozawa, Krzysztof Penderecki, Helmuth Rilling, Witold Rowicki, Jerzy Semkow, Giuseppe Sinopoli, Stanisław Skrowaczewski, Leopold Stokowski, Stanisław Wisłocki, Antoni Wit, Bohdan Wodiczko.
Siedem razy nominowany do nagrody Grammy w kategorii Best Choral Performance.
Kierownictwo muzyczne[]
Filmy[]
- 1991: Piękna i Bestia - przygotowanie chóru
- 2004: Mickey, Donald, Goofy: Trzej muszkieterowie - przygotowanie chóru