Jan Suzin (ur. 12 kwietnia 1930 w Warszawie, zm. 22 kwietnia 2012 tamże) – polski prezenter telewizyjny, lektor filmowy i architekt. Syn architekta Leona Suzina i Heleny Mucharskiej. Miał charakterystyczny głos o niezwykłej barwie – niski, matowy, aksamitny, lekko nosowy.
W listopadzie 1955 rozpoczął pracę jako lektor w Telewizji Polskiej. Jako 25-letni architekt wziął udział w pierwszym konkursie na spikera telewizyjnego, który organizowała TVP; informację o konkursie przeczytał w gazecie „Express Wieczorny”. W trójstopniowym konkursie brano pod uwagę – obok aparycji – poprawność dykcji, znajomość języków obcych, walory intelektualne i refleks. Wraz z Eugeniuszem Pachem został wybrany spośród 2 tys. kandydatów na stanowisko odpowiadające dzisiejszemu prezenterowi. Zwyciężył dzięki odpowiedzi, jakiej udzielił Adamowi Hanuszkiewiczowi, gdy ten zaproponował wypełnienie ewentualnej dziury w programie.
Pierwszy dyżur spikerski miał 26 listopada 1955, a ostatni – dokładnie 41 lat później, 26 listopada 1996, po czym przeszedł na emeryturę.
Był jednym z dwóch pierwszych (obok Eugeniusza Pacha) lektorów TVP; wystąpił w pierwszym wyemitowanym programie, nadawanym wówczas z Doświadczalnego Ośrodka Telewizyjnego przy ul. Ratuszowej w Warszawie. Zapowiedział wtedy francuską komedię Wakacje pana Hulot z Jacquesem Tati w tytułowej roli. Na początku lat 70. był prezenterem Dziennika Telewizyjnego, przez cały czas pracy w TVP był spikerem.
Jako lektor czytał teksty filmów (głównie westernów) i programów popularnonaukowych, m.in. materiały do „Sondy”. Zawodu lektora uczył się sam, a pierwszym filmem z kilku tysięcy, który przeczytał, był radziecki dramat Ziemia Dowżenki. W latach 90. czytał dla prywatnych firm, takich jak Elgaz, NVC, Fan Media. Zajmował się także czytaniem filmów w Studio Eurocom na zlecenie Polsatu i Polonii 1.
Występował też w polskich filmach, głównie grając role samego siebie. Słynął z nienagannych manier, znajomości wielu języków obcych oraz zamiłowania do lotnictwa.
Już na emeryturze w nielicznych wypowiedziach dla mediów ubolewał nad kondycją współczesnej telewizji i wszechobecnymi reklamami. W domu nie miał telewizora.
Był aktywnym członkiem Towarzystwa Przyjaciół Miasta Kazimierza Dolnego.
Zmarł w warszawskim szpitalu, po długiej i ciężkiej chorobie. Uroczystości pogrzebowe Jana Suzina odbyły się 26 kwietnia 2012 w Kościele św. Karola Boromeusza. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 66-1-5).
Lektor[]
Seriale[]
- 1978: Fantastyczna Czwórka