Marian Nowicki (ur. 29 marca 1903 roku w Przemyślu, zm. 13 lipca 1971 roku w Krakowie) – polski aktor.
Był synem Zofii, pianistki, i Leona N., inżyniera kolejowego, mężem aktorki Felicji N., później aktorki Marii Góreckiej. Kształcił się we Lwowie, w Gimn. im. Długosza, nast. Gimn. im. Mickiewicza, uczęszczał też na lekcje śpiewu do A. Dianniego, a w 1922-23 do szkoły dram. F. Frączkowskiego. Debiutował na scenach lwów., w t. Bagatela i Ul, później występował w zespole J. Siekierzyńskiego w Kielcach, B. Skąpskiego w Grodnie, a w sez. 1927/28 w T. Miejskim w Lublinie. W 1928-31 w teatrach w Warszawie, np. w Operetce Reprezentacyjnej, T. Lucyny Messal, T. na Chłodnej, Qui Pro Quo, oraz w t. Domu Żołnierza. W 1931-34 brał udział w imprezach objazdowych na terenach wschodnich Polski, ponadto grał w Kielcach i Radomiu, m.in. w zespołach T. Olderowicza, B. Skąpskiego; nast. w teatrze zrzeszeniowym w Płocku i T. Popularnym w Łodzi. Grał m.in. takie role, jak: Zbyszko ("Moralność pani Dulskiej"), Olszewski ("Lekkomyślna siostra"), Albin ("Śluby panieńskie"), Fedycki ("Ich czworo"). W późniejszych latach był związany przez dłuższy czas z T. dla Dzieci pod kier. T. Ortyma w Warszawie, gdzie zagrał m.in. Johna ("Świerszcz za kominem"). W 1938 prasa doniosła o próbie samobójstwa 11 XI t.r. małżeństwa Nowickich (zatrucie weronalem), spowodowanej bezrobociem i krytyczną sytuacją finansową. W 1939 był pracownikiem administracyjnym (sekretarzem) objazdowych imprez artystycznych. W okresie II wojny świat. pracował na terenie ZSRR, m.in. w teatrze w Tobolsku. W 1943 wstąpił do Wojska Pol., do I Dywizji Piechoty im. Kościuszki, z którą przebył szlak bojowy do Lublina jako żołnierz i aktor T. Żołnierza, nast. T. I Armii Wojska Polskiego. Tamże w 1944 został wybrany do sądu koleżeńskiego Tymczasowego Zarządu Głównego ZASP-u. W inaug. przedstawieniu "Wesela" 29 XI 1944 w T. Wojska Pol. w Lublinie wystąpił w roli Wernyhory, granej nast.; z tym teatrem w Krakowie i Łodzi (1945). W łódz.; T. Wojska Pol. zagrał ponadto Rafała Lagenę ("Dożywocie"). W sez. 1945/46 grał w T. Dolnośląskim, w Jeleniej Górze, 1946-49 w T. Dolnośląskim we Wrocławiu, 1950-52 w T. Wybrzeże w Gdańsku, 1952 w T. Ateneum w Warszawie; w tym samym roku przeszedł do T. im. Osterwy w Lublinie, gdzie pozostał też w sez. 1953/54. W 1954-57 grał w T. Nowym w Łodzi, na sez. 1957/58 wrócił do zespołu T. Wybrzeże. Od sez. 1958/59 występował znów w Łodzi: w T. Nowym, nast. T. im. Jaracza (sez. 1964/65 do 31 XII 1965) i T. Powszechnym (1 I 1966 - do końca sez. 1967/68). Od sez. 1968/69 do końca życia był aktorem T. Rozmaitości w Krakowie.
W okresie powojennym grał m.in. Dauma ("Panna Maliczewska"), Szambelana ("Pan Jowialski"), Telesfora ("Dom otwarty"), Pustaka ("Fircyk w zalotach"), Venture'a ("Sułkowski"), Horodniczego ("Rewizor"), Szambelana ("Głupi Jakub"). Miał doskonałe warunki scen.; wg S. Kaszyńskiego: "Wysoki, przystojny, programowo wytworny, uosabiał zanikający już typ aktora rasy Węgrzynowskiej. W młodości musiał grać z powodzeniem role amantów bohaterskich, w czasach łódzkich największe sukcesy zdobywał w rolach rezonerów". Pisząc o roli Willy'ego Lomana ("Śmierć komiwojażera") Kaszyński stwierdził ponadto, że "szczególną cechą talentu Nowickiego byto szukanie rysów dramatycznie ludzkich, dociekliwość w tropieniu prawdy w człowieku. Nie skrywając swych zewnętrznych atutów, przednich i wyrafinowanych manier, którymi obdarzał bon-viveurów i hochsztaplerów, dostojników, zagubionych baronów i skrachowanych hrabiów, nie zasłaniał przecież ich człowieczej natury, śmiesznej czy tragicznej, nieszczęsnej czy żałosnej. Takim był komiwojażer".
Disneyowskie role (polski dubbing)[]
Filmy[]
- 1958: Na psa urok – Profesor Plumcutt