Northwest Mansion Mystery

Northwest Mansion Mystery -(pl.Tajemniczy Dwór Pónocnych) To 10 odcinek 2 sezonu " Wodogrzmotów Małych" i 30 ogółem. W Ameryce został wyemitowany 16 lutego 2015 roku , a w Polsce 28 czerwca tego samego roku.

Ogólnie

Ojciec Pacyfiki zaprasza Dippera do swojej rezydencji w celu pozbycia się ducha, inaczej reputacja Północnych zostanie definitywnie zniszczona.

Fabuła 

W rezydencji Północnych trwają przygotowania do imprezy, a na liście gości znajdują się sami milionerzy i bilionerzy. Do ogromnego salonu wchodzi Pacyfika w ładnej, szmaragdowej sukience, ale jej matce nie spodobało się to. Bezdyskusyjnie zmusili ją do zmiany ubrania. Nagle całe mieszkanie zaczęło się trząść, a świeczniki, talerze, sztućce oraz kieliszki zaczęły lewitować. Północni byli przerażeni tą katastrofą - przecież zaraz rozpoczyna się przyjęcie! Gdy Preston zastanawiał się, kto mógłby to powstrzymać, nagle przed jego oczami pojawiła się gazeta, na której Dipper ratuje Durlanda i Blubsa przed gigantycznym nietoperzem. Od razu było wiadomo, że idealnie nadaje się do takiej sprawy. 

Tymczasem w Chacie, Dipper rozkoszował się maratonem "Męczyduchów", jednak program przerwano na rzecz wyświetlenia bieżących wiadomości lokalnych. Od razu przybiegły Mabel, Cuksa i Gruba. Program nadawano sprzed rezydencji Północnych, gdzie przyszło całe miasto, by podziwiać organizowany tam bal. Dipper zastanawiał się, dlaczego wszyscy szaleją na punkcie tego wydarzenia, na co dziewczyny odpowiedziały mu podekscytowane, że to najlepsza impreza w roku z "bogatym" jedzeniem, zaś Cuksa rozmarzona szeptała do Pacyfiki wyświetlanej w telewizorze "Chcę być tobą Pacyfiko". Dipper wyśmiał je i powiedział, że Pacyfika jest najgorsza i mógłby jej to powiedzieć wprosty. Nagle do drzwi zadzwonił dzwonek, a kiedy chłopak otworzył je, zobaczył zamaskowaną Pacyfikę. Krzyknął do niej "Jesteś najgorsza!" i zatrzasnął jej drzwi przed nosem. Dziewczyna była na tyle zdesperowana, że zapukała do drzwi jeszcze raz i przyznała, że nie chce tu dalej przebywać ani sekundy, jednak coś nawiedza jej dom i potrzebuje pomocy ze strony dzielnego chłopaka. W zamian dwunastolatek zażądał wpuszczenia jego siostry i jej przyjaciółek na przyjęcie. 

Gdy dzieci przyjechały do rezydencji, dziewczyny były bardzo przejęte, a Dippera natychmiast zaprowadzono do "pokoju problemu". Chłopak nie zapomniał wspomnieć przy Pacyfice o kłamstwie z Natanielem Północnym, który tak naprawdę nie stworzył Wodogrzmotów. Tymczasem dziewczyny oglądały Listę Gości i od razu wpadł im w oko pewien "australijczyk", który w rzeczywistości był austryjakiem. Przyjaciółki przyrzekły sobie jednak, że nie będą flirtować z chłopakami na własną rękę, ale wszystkie były świadome, że nie dotrzymają umowy. Dipper i Pacyfika weszli do pokoju, w którym znajdowało się wiele wypchanych zwierząt, zarówno w formie "trofeów", jak i dywanów lub pomników. Chłopak nie przejął się tym i stwierdził, że duch jest "kategorii pierwszej". Nagle wykrywacz duchów zaczął świecić, a dwunastolatek powoli zbliżał się do źródła problemu. Dotarł przed obraz, na którym znajdował się dumny drwal z gęstą brodą. Nagle wykrywacz zgasł, a Dipper próbował go naprawić. Gdy mu się to udało, znów spojrzał na obraz, ale tym razem nie było na niego tajemniczego mężczyzny, a z pysków wszystkich wypchanych zwierząt ciekła krew, które wciąż powtarzały słowa "dawne grzechy".

Nagle z kominka wybuchł ogień, zwierzęta przemówiły, a wszystkie rzeczy znajdujące się w pokoju zaczęły wirować wokół przerażonej pary. Gdy Dipper pocieszał Pacyfikę, że gorzej być nie może, z płomieni wyskoczył szkielet, który zmienił się w ducha drwala z siekierą wbitą w czubek głowy widzianego na obrazie. Dzieci schowały się pod stołem i szukały w dzienniku porady dotyczącej unicestwienia ducha, lecz było tam tylko napisane "błagaj o litość". Zjawa usłyszała ich głosy i zaczęła się gonitwa pomiędzy zmarłym, a dwoma dzieciakami. Tymczasem do rezydencji przybyli już goście, w tym "piękny australijczyk". Cuksa i Mabel, zajmując czymś Grubą, wspólnie przyznały się, że ich rozejm nie zadziała. Wymyśliły, że wspólnymi siłami rozkochają w sobie barona, ale nie były pewne, co do sposobów flirtowania Grubej - nie były dość miłe. Postanowiły zdradzić przyjaciółkę i wziąć sprawy w swoje ręce. 

Dipper i Pacyfika wciąż uciekali przed okropnym duchem. Przebiegali przed ogród, co spowodowało, że do ich butów dostało się błoto. Chłopak odkrył, że zjawę może powstrzymać tylko srebrne lustro. Zauważył je w nienagannie czystym pokoju, ale Pacyfika zakazała mu tam wejść, bo narobi bałaganu i naniesie błoto. Zaczęli się kłócić i przepychać nawzajem, aż wpadli do tajemniczego pokoju ukrytego za obrazem. Nigdy nie widzieli tego miejsca i już byli pewni, że są bezpieczni i duch nie zna tego pokoju, ale mylili się. Podczas, gdy zjawa goniła Pacyfikę, Dipper odnalazł srebrne lustro i jednym ruchem zamknął drwala w środku. Dziewczyna była tak szczęśliwa, że nawet przytuliła jej obrońcę, po czym dała mu łapówkę, by nikomu o tym nie wspomniał. 

Preston wraz z jego żoną podziękowali mu serdecznie i chłopak wyszedł z imprezy. Przyznał, że Pacyfika nie jest aż taka zła jak myślał. Wtedy duch w lustrze zaczął się śmiać i powiedział, że Dipper przypomina mu siebie samego przed śmiercią. Opowiedział mu historię o tym, jak 150 lat temu poproszono miejscowych drwali, by wybudowali rezydencję, żeby mogli wyprawiać tam Festiwal Północnych. Budowa trwała wiele lat, przez które wiele osób zginęło. Gdy przyszedł czas imprezy, na którą drwale mieli wstęp, bogacze zatrzasnęli im drzwi przed nosem. Tylko jeden drwal został przed potężną budowlą, lecz nagle zaczęła się powódź, która wyrywała drzewa z podłoża. Wtedy to siekiera, wcześniej wbita w drzewo, wbiła mu się w czaszkę. Ostatnim tchnieniem przyrzekł Północnym, że powróci po 150 latach. Dipper był bardzo wkurzony, że Północni wiedzieli o tym wszystkim, ale wezwali jego, by nie pobrudzić sobie rąk. Powrócił do rezydencji i poważnie nakrzyczał na mieszkającą tam rodzinę. 

Przyrzekł sobie, że da im popalić, więc próbował na nowo wywołać ducha. Nie był jednak do końca pewny, ponieważ jego siostra była w środku, a duch był trochę niestabilny psychicznie. Oszukał go, mówiąc, że przed odejściem chce po raz ostatni popatrzeć na drzewa, na co nieświadomy dwunastolatek się zgodził. Wtedy spowodowało to, że duch wyszedł z lustra i poleciał prosto do rezydencji swoich wrogów. Przerażony o los swojej siostry szybko pobiegł za żądnym zemsty drwalu.  Tymczasem Mabel próbowała flirtować z przystojnym baronem, pytając go jak jest w Australii. Gdy poprawia ją, mówiąc, że jest z Austrii, do akcji wkracza Cuksa i komplementuje go. Kiedy dziewczyny kłócą się między sobą, przerywa im zezłoszczona Gruba. Jej przyjaciółki mówią jej, że jej styl flirtowania jest dość bolesny dla chłopaków. Kłócą się przez chwilę, a obrażona dziewczyna, chcąc pokazać, że nie jest aż taka zła we flirtowaniu, wmawia baronowi, że ma coś na koszulce i uderza go w nos, co mu się spodobało. Kiedy Preston dziękował wszystkim zgromadzonym i chciał wznieść toast, wszystkie kieliszki pękły i pojawił się duch drwala, który zaczął zamieniać wszystkich w drewno. Wypchane posągi zwierząt ożyły i zaczęły gonić gości. Drwal powiedział, że jest tylko jeden sposób, by wycofać klątwę - jeden z rodziny Północnych musi otworzyć bramę i wpuścić mieszkańców. Dipper, słysząc to, od razu pomyślał o Pacyfice, która siedziała samotna w ukrytym za obrazem pokoju.

Pacyfika wyjawiła prawdę chłopakowi, dlaczego pokój jest ukryty - były w nim obrazy, na którym w nielegalny sposób Północni stali się szanowani. Dipper przeprosił za to, co mówił o niej wcześniej i zapewnił jej, że to, jakich ma rodziców nie znaczy o tym, jaka ona ma być i nigdy nie jest za późno na poprawę. Wtedy usłyszeli dudniący głos drwala, który krzyknął, że jest za późno i wszyscy są już kawałkiem drewna. Dipper, wstrząśnięty widokiem siostry w drewnie chciał poskromić ducha za pomocą srebrnego lustra, ale ten szybko przemienił go w drewnianą ozdobę. Jedyną osobą, która mogłaby go uratować, była Pacyfika, która natychmiast zdecydowała się na śmiały ruch i zadarła z potworem twarzą w twarz. Drwal powiedział jej, że jeśli otworzy bramę i wpuści biedniejszych mieszkańców miasta do środka, to przemieni wszystkich z powrotem w ludzi. Dziewczyna zgodziła się i już chciała pociągnąć za dźwignię, ale wtedy pojawili się jej rodzice, którzy stanowczo kazali jej tego nie robić. 

W końcu dziewczyna przemogła się i otworzyła bramę, a tym samym wpuściła wszystkich czekających pod nią mieszkańców do środka. Drwal bardzo się z tego powodu ucieszył i dotrzymał obietnicy - zamienił wszystkich z powrotem w ludzi. Podziękował Pacyfice i powiedział jej, że nie jest jak reszta jej rodziny, po czym rozpłynął się w powietrzu. Wtedy do rezydencji wbiegli szczęśliwi mieszkańcy i zaczęli zajadać się jedzeniem oraz cieszyć się atrakcjami. Mabel i Cuksa pogodziły się z Grubą, a baron, oczarowany tą ostatnią, napisał jej swój numer telefonu na czole. Dipper podziękował Pacyfice za uratowanie mu życia, a potem obok niego pojawił się McGucket, który zaciągnął go w ustronne miejsce i powiedział, że naprawił laptop i powiedział, że nadchodzi apokalipsa. Chłopak odłożył jednak sprawę na później i powiedział staruszkowi, że zajmie się tym jutro. Zmartwiony McGucket otwiera laptop i natychmiast wyświetla się mu wiadomość "Bezpośrednie zagrożenie" oraz odliczanie - pozostało 21 godzin, 30 minut i 7 sekund. Mówi przerażony, że "coś nadchodzi, coś wielkiego".

Na napisach końcowych widzimy przebranych za parę agentów Triggera i Powersa. Wyczuli, że zaczyna dziać się coś wielkiego i zaczęli się kłócić, gdzie pozostawili telefon, gdy do szatni wchodzi Tambry, która zdziwiona widokiem dwóch mężczyzn, w tym jednego przebranego w damskie ubrania "nie chce nawet pytać".

Bohaterowie

Główni

• Dipper Pines
• Pacyfika Północna
• Duch Rezydencji Północnych

Drugoplanowi

• Mabel Pines
• Cuksa Chiu
• Gruba
• Preston i Pani Północni
• Marius von Fundshauser
• Goście Festiwalu Północnych
• Bill Cyferka (Wyszyty na arrasie)

Epizodyczni

• Stary McGucket
• Toby Nieustępliwy
• Tyler
• Leniwa Klucha
• Burmistrz Befufftlefumpter
• Nathaniel Północny
• Pra-prababcia Północna

Powiązanie z serią

• Gdy Dipper został zamieniony w drewno, zastygł w takiej samej pozie, co Kształtomistrz z odcinka "Into the Bunker".

Ciekawostki

• Klip z tego odcinka pokazany był na 2014 CTN Animation Expo. 
• Jest to pierwszy odcinek, w którym występuje skrócona piosenka tytułowa. Szepty na końcu od tyłu brzmią "Stan Is Not What He Seems" (pl. Stan Nie Jest Taki Na Jakiego Wygląda).
• W jednej ze scen w tajnej kryjówce, za Pacifiką na obrazie widać cień lamy, dokładnie taki sam kształt jak na kole Bill'a
• Dipper zmienił się w drewno dokładnie w takiej samej pozycji jak Kształtomistrz zamarzł.
• W dzienniku na stronach z duchami widzimy Caspra (duch pierwszego poziomu) oraz Freddy'ego Kruegera (duch dziewiątego poziomu).
• W ogrodzie widzimy statuę przedstawiająca Dziecko Czasu