Richard Franklin Lennox Thomas Pryor III (ur. 1 grudnia 1940 w Peoria, zm. 10 grudnia 2005 w Los Angeles) – amerykański komik i aktor. Był jednym z prekursorów stylu monologów stand-up, a wśród jego następców wymienia się m.in. Eddiego Murphy'ego, Robina Williamsa czy Davida Lettermana.
Miał na koncie liczne role filmowe. Debiutował w 1967 w filmie Zajęte ciało, później wystąpił m.in. w nominowanym do Oscara filmie biograficznym Lady śpiewa bluesa (1972), z Dianą Ross w roli Billie Holiday). W czterech komediach partnerował Gene Wilderowi: Nic nie widziałem, nic nie słyszałem (1989), Sobowtór (1991), Czyste szaleństwo (1980), Express Srebrna Strzała (1976). Jako scenarzysta współpracował m.in. z Melem Brooksem. Przez pewien czas prowadził program The Richard Pryor Show w telewizji NBC.
Od 1986 cierpiał na stwardnienie rozsiane, co uniemożliwiło mu występy; pojawiał się jeszcze sporadycznie w filmach, po raz ostatni w 1997 w Zagubiona autostrada, w reżyserii Davida Lyncha, gdzie posługiwał się wózkiem inwalidzkim.
Pryor zdobył nagrodę Emmy (1973) i pięć nagród Grammy (1974, 1975, 1976, 1981 i 1982). W 1974 roku zdobył dwie nagrody Amerykańskiej Akademii Humoru i nagrody Writers Guild of America. W 1998 został laureatem pierwszej Nagrody Humoru Amerykańskiego im. Marka Twaina.
Zmarł 10 grudnia 2005 po trzecim zawale serca w szpitalu w Los Angeles, w wieku 65 lat.
Disneyowskie role[]
Filmy[]
- 1979: Wielka wyprawa muppetów - sprzedawca balonów