Władysław Soter Staszewski (ur. 22 kwietnia 1905 w Mławie, zm. 8 listopada 1959 w Krakowie) – polski aktor teatralny i filmowy, powstaniec warszawski.
Ukończył Gimnazjum im. Stanisława Wyspiańskiego w Mławie (1925) oraz Oddział Dramatyczny Państwowego Konserwatorium Muzycznego w Warszawie (1928). Występował na scenach teatralnych Łodzi, Krakowa, Wilna i Lwowa, a po wybuchu II wojny światowej - Grodna i Białegostoku (1940–1941). W 1942 przedostał się do Warszawy, gdzie podjął pracę jako kelner w Kawiarni "U Aktorek". Podczas powstania warszawskiego był żołnierzem 1. kompanii Zgrupowania Bartkiewicz, walcząc na północnym Śródmieściu. Po upadku powstania dostał się do niewoli niemieckiej i został wywieziony do obozu Bergen-Belsen. Po jego wyzwoleniu przez krótki czas występował w polskim teatrze w Lingen. Do Polski powrócił w 1945 roku. W latach 1945–1949 występował w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi (z dwuletnią przerwą spowodowaną gruźlicą gardła). Następnie był członkiem zespołów: Teatru Współczesnego w Warszawie (1949–1950), Teatrów Dramatycznych we Wrocławiu (1950–1951), Teatru Ateneum w Warszawie (1951–1953), Teatru Polskiego w Warszawie (1956–1958) oraz Teatru Powszechnego w Warszawie (1958–1959). Grywał również w przedstawieniach Teatru Telewizji oraz Teatru Polskiego Radia.
Zmarł na scenie Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie podczas uroczystości jubileuszowych aktorów i pracowników teatru, w których to uczestniczył jako przedstawiciel ZASP. Został pochowany na Cmentarzu Stare Powązki w Warszawie (kwatera 79-4-13,14).
Disneyowskie role (polski dubbing)[]
Filmy[]
- 1959: Śpiąca Królewna - Król Stefan (pierwsza wersja)