Zofia Dybowska-Aleksandrowicz (ur. 17 maja 1928 w Kaliszu, zm. 8 września 1989 w Warszawie) − reżyser teatralna, dubbingowa i dźwiękowiec. Absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz wydziału reżyserii łódzkiej Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera. Matka Miriam Aleksandrowicz, reżyser dubbingu, oraz babka Jana Aleksandrowicza-Kraski, aktora dubbingowego. Promotorka polskiej szkoły dubbingowej.
Począwszy od lat 60., zajmowała się reżyserią zagranicznych filmów (zarówno dla kin, jak i dla telewizji), seriali oraz spektakli teatralnych (w tym m.in. komplet sztuk na podstawie dramatów Shakespeare’a) oraz pisaniem dialogów do polskich produkcji dla dzieci. Wysoka jakość wersji opracowywanych przez Zofię Dybowską-Aleksandrowicz zaowocowała ukuciem terminu „polska szkoła dubbingu”, funkcjonującym w Polsce i za granicą. Sama reżyser spopularyzowała używany do dziś termin „polska wersja językowa”.
8 września 1989, w wieku 61 lat, została zamordowana w swoim mieszkaniu na warszawskiej Starówce. Sprawcy, których nigdy nie ujęto, zadali jej dwadzieścia cztery ciosy nożem, zaś jej śpiącej matce poderżnęli gardło.
W 2009 po 20 latach od popełnienia morderstwa pań Dybowskich specjaliści z warszawskiej sekcji Archiwum X wszczęli ponowne śledztwo w tej sprawie, w celu znalezienia sprawców. 3 kwietnia 2009 w magazynie reporterów Interwencja w telewizji Polsat wyemitowany został materiał sprawozdający przebieg śledztwa.
Reżyseria dubbingu do disneyowskich produkcji[]
Filmy[]
- 1951: Alicja w krainie czarów