Zygmunt Zintel (ur. 2 kwietnia 1911 w Warszawie, zm. 30 września 1990 w Łodzi) – polski aktor teatralny, filmowy, telewizyjny, pedagog. Żołnierz kampanii wrześniowej.
W latach 1929–1932 brał udział w przedstawieniach amatorskiej Sceny Robotniczej TUR w Domu Związku Zawodowego Kolejarzy w Warszawie, który był siedzibą Teatru Ateneum, i jednocześnie statystował w spektaklach tej sceny.
W roku 1937 ukończył studia na wydziale sztuki aktorskiej Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Warszawie. Na sezon 1937/1938 został zaangażowany do Teatrów Miejskich we Lwowie, gdzie zadebiutował jako Pacholę w Legendzie Stanisława Wyspiańskiego. W sezonie 1938/1939 pracował w zespole Teatru Nowego w Poznaniu.
Brał udział w kampanii wrześniowej, następnie był żołnierzem Armii Polskiej na Wschodzie, a do Polski powrócił w 1947 r. Na sezon 1947/1948 został zaangażowany do zespołu Miejskich Teatrów Dramatycznych w Warszawie, a w kolejnym występował w Teatrze Powszechnym w Łodzi. W latach 1949–1953 był aktorem Teatru Polskiego w Poznaniu. W 1953 r. powrócił na stałe do Łodzi, gdzie w latach 1953–1956 występował w Teatrze Powszechnym, a w latach 1956–1980 w Teatrze Nowym. Na początku lat 50., przez kilka lat, był pedagogiem w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi.
Powoli, w latach 50. odchodził od pracy w teatrze na rzecz kariery filmowej. Zagrał ponad 100 ról filmowych, głównie drugoplanowych. Ze względu na warunki psychofizyczne często obsadzany był, jako czarny charakter, w rolach podejrzanych, drobnych rzezimieszków, ale jest równie znany z wielu ról komediowych.
W 1966 r. w Panamie, na IV Międzynarodowym Festiwalu Filmowym, otrzymał nagrodę „Tribunascope” za najlepszą drugoplanową rolę męską (Wołodkowicza) w filmie Matka Joanna od Aniołów. Użyczył głosu Żwirkowi, jednej z dwóch głównych postaci popularnego w Polsce począwszy od 1970 animowanego serialu dla dzieci Bajki z mchu i paproci.
Został pochowany na Starym Cmentarzu w Łodzi.